Κοιτάζω τις φωτογραφίες της Eurovision 2024 και θυμάμαι ότι ο Έρικ Φρομ έγραψε κάποτε σε ένα από τα βιβλία του:
«Το γεγονός ότι εκατομμύρια άνθρωποι μοιράζονται τις ίδιες αμαρτίες δεν αλλάζει αυτές τις αμαρτίες σε αρετές· το γεγονός ότι τόσοι πολλοί μοιράζονται τόσα πολλά λάθη δεν τους μεταβάλλει σε αρετές.
αυτά τα λάθη στη δικαιοσύνη·
Αυτό που βλέπουμε σήμερα στο επί πληρωμή περιεχόμενο του καταναλωτισμού -είτε είναι ταινία, βιβλία, μουσική, τέχνη- δεν είναι πλέον ψυχαγωγία, ούτε παραστατικές τέχνες, ούτε καν η showbiz.
Όπου κι αν κοιτάξεις, τα διδακτικά, προγραμματισμένα μηνύματα μεταμορφώνουν με το ζόρι μέσα σου όλα όσα ένιωθες ότι ήταν καλά και αληθινά. Και τι σχέση έχει αυτό με τα σατανικά σύμβολα, με την ανύψωση της αμαρτίας σε κάθε στροφή;
Αφήνω το ερώτημα ανοιχτό για να το απαντήσετε μόνοι σας.
Δείτε αυτές τις φωτογραφίες από διεθνείς τελετές βραβείων, βραβεία Grammy, συναυλίες των τελευταίων 2-3 ετών!
Πες μου, τι λέει η φωνή μέσα σου;
Μπορείτε ακόμα να το ακούσετε;
Γονείς! Ξέρετε ότι σε αυτές τις εικόνες βλέπετε αυτούς που πίσω από τις κλειστές πόρτες μεγαλώνουν τα παιδιά σας; Με τα αυτιά τους βουλωμένα, τους λένε μηνύματα στους στίχους τους, ενώ εσείς ανυποψίαστα κάνετε τα δικά σας έξω;
Θέλετε πραγματικά να έχουν κάποια σχέση με τους πιο πολύτιμους θησαυρούς σας;
Τι κόσμο μπορούν να ζωγραφίσουν για αυτούς;
Πανεμορφη? Ευγενής? Εξαιρετική?
Κάτι αξίας, κάτι για το οποίο αξίζει να ζεις;
Τι συμβαίνει? Και γιατί σηκώνουμε τους ώμους μας;
Και πόσο ακόμα μπορούμε να το κάνουμε αυτό ατιμώρητοι;
«Για πρώτη φορά στην ιστορία των ΗΠΑ, ένας 30χρονος δεν τα πάει πλέον τόσο καλά όσο οι γονείς του στα 30. Αυτή είναι μια κατάρρευση της θεμελιώδης συμφωνίας που έχουμε με οποιαδήποτε κοινωνία, και προκαλεί οργή και ντροπή."
Σε μια καυτή ομιλία, ο καθηγητής μάρκετινγκ και podcaster Scott Galloway αναλύει τα δεδομένα που δείχνουν ότι, με πολλά μέτρα, οι νέοι στις ΗΠΑ βρίσκονται σε χειρότερη οικονομική θέση από ποτέ. Αποκαλύπτει τις βαθύτερες αιτίες και τις συνέπειες αυτής της «μεγάλης κλοπής μεταξύ γενεών», ρωτώντας γιατί την αφήσαμε να συνεχιστεί και δείχνοντας πώς θα μπορούσαμε να την τελειώσουμε.
Όσοι μετέχουν Ελληνικής παιδείας και γνωρίζουν ιστορία, καταλαβαίνουν το νόημα της εικόνας. Αν κάποιοι δεν αντιλαμβάνονται λόγω ιδεοληψιών ή άλλης αιτίας, μόνο δεινά μπορούν να προξενήσουν στον τόπο.
Δεν πρόκειται να παραδώσω βραβείο στο Ισραήλ δήλωσε η Σουηδή περσινή νικήτρια της eurovision προφανώς εκφράζοντας την woke πολιτική της ιδεολογία. Τελικά το θέμα λύθηκε με την νίκη της Ελβετίας και η Σουηδή παρέδωσε το (ουδέτερου γένους) έπαθλο σε (ουδέτερου γένους) καλλιτέχνη. Το τραγουδιστή πήρε το βραβείο.
Για τους αγώνες του 1821 ο Θεόδωρος Βρυζάκης ζωγράφισε το έργο "Η Ελλάδα ευγνωμονούσα" απεικονίζοντας τα διαχρονικά συναισθήματα των Ελλήνων. Σήμερα, η Ελλάδα στα χέρια προσκυνημένων, στέκεται ως Μάνα προδομένη" από αυτούς στους οποίους τα παιδιά της εμπιστεύτηκαν την τύχη της.
«Η Ελλάς ευγνωμονούσα», είναι ο συγκλονιστικός πίνακας του Έλληνα ζωγράφου Θεόδωρου Βρυζάκη, που φιλοτεχνήθηκε το έτος 1858.
Πρόκειται για έργο με ιδιαίτερο συμβολισμό, αφού η Ελλάδα, απεικονίζεται ως αρχαία κόρη, πάνω σ’ ένα σύννεφο που την κρατά υπερυψωμένη και κυρίαρχη στο κέντρο του πίνακα. Φορά δάφνινο στεφάνι στα ξέπλεκα μαλλιά της, και πατά στις σπασμένες αλυσίδες των δεσμών της.
Η αξία του είναι διαχρονική και επίκαιρη, καθώς δύο αιώνες αργότερα, η Ελλάδα Ευγνωμονούσα στέκει αγέρωχη, σε πείσμα των προκλήσεων και όλων των δεινών.
Στο έργο που φιλοτέχνησε ο Θεόδωρος Βρυζάκης, η Ελλάδα, έχει τα χέρια της απλωμένα δεξιά και αριστερά, σε μία συμβολική κίνηση εναγκαλισμού αλλά και προστασίας πλέον όλων όσοι με θυσίες και αγώνες συνετέλεσαν στην απελευθέρωσή της, όλων όσοι εξακολουθούν να διαθέτουν τις περιουσίες τους για την ανασυγκρότησή της, όπως υποδηλώνει ο σωρός των νομισμάτων που της προσφέρεται.
Γύρω της συνωστίζονται οι γνώριμοι πρωτεργάτες της Επανάστασης, οι πρόδρομοι Ρήγας Φεραίος, Αδαμάντιος Κοραής, Αλέξανδρος Υψηλάντης, Μιχαήλ Σούτζος, οι γενναίοι αγωνιστές Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Γεώργιος Καραϊσκάκης, Οδυσσέας Ανδρούτσος, οι ήρωες των ναυτικών αγώνων Κωνσταντίνος Κανάρης, Ανδρέας Μιαούλης, Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα.
Για την απόδοση των αναγνωρίσιμων φυσιογνωμικών χαρακτηριστικών τους, ο Βρυζάκης, όπως αναφέρει η Αργολική αρχειακή βιβλιοθήκη, χρησιμοποιεί τις προσωπογραφίες των αγωνιστών που είχε σχεδιάσει ο Krazeisen και είχαν ευρέως διαδοθεί με μία σειρά λιθογραφίων που εκδόθηκε το 1831 στο Μόναχο.
Ο Βρυζάκης, εκφράζοντας τα συναισθήματα των Ελλήνων που αισθάνονταν την ανάγκη να τιμήσουν όσους θυσίασαν τη ζωή τους για την ελευθερία, φιλοτεχνεί την αλληγορική αυτή σύνθεση, η οποία φέρνει κοντά τους έναν κόσμο ηρωικό και ανακαλεί στη μνήμη τους την εποχή των αγώνων, που ο απόηχος τους είναι ακόμα ζωντανός και καθορίζει από πολλές απόψεις τη ζωή τους. Η εικόνα ενεργεί συγκινησιακά και προβάλλει ένα ζήτημα ηθικής στάσης, την αναγνώριση της αρετής, την απόδοση τιμής, αλλά και τη συνειδητοποίηση της υποχρέωσης για μίμηση και συνέχεια.
Βασικό ρόλο σ’ αυτό παίζει η δύναμη της αναπαράστασης με τα μορφολογικά της χαρακτηριστικά αλλά και οι συνειρμοί που την ακολουθούν. Δεν είναι καθόλου απίθανο να ισχύει αυτό που έχει υποστηριχθεί από πολλούς μελετητές ότι το έργο παραπέμπει στους στίχους τους αποδιδόμενους στον Ρήγα Φεραίο «Ω παιδιά μου ορφανά μου…».
Οι διάφοροι τίτλοι που αποδίδονται στον πίνακα Η Ελλάς ευγνωμονούσα, Υπέρ Πατρίδος το Παν, Η Ελλάς συνάγουσα τα τέκνα της και η ευρεία διάδοσή του σε λιθογραφημένη απόδοση, αποδεικνύει την ταύτιση του κοινού με την απεικόνιση, καθώς η παράσταση εκπληρεί το αίτημα της «ελληνικής μετεπαναστατικής κοινωνίας που είχε ανάγκη να διαβάζει εικαστικά τις μεγάλες στιγμές του ελληνικού έθνους, να τις αναπολεί ως σημεία αναφοράς και να τα εξιδανικεύσει παρά να αντιμετωπίζει τη σκληρή πραγματικότητα».
Ελληνικά
English
1o σχόλιο
admin